De havîn e, germeke wisa heye,
mirov nikare derkeve derve. Di
van rojen germ de dema mirov xwe
bide ber siya daran an jî li ber siya
dîwaran, ew tava tujmir ovan li ser
piyan dihelîne.
Jinen me yen pîr çend heb cilan li
ser hev li xwe dikin, sere xwe jî bi
çend destmalan dipeçin. Lewma ew
germa giran qet tesîre li wan nake. Le
em jî cilen tenik li xwe dikin, destmaleke
tene diavejin li ser sere xwe u di
bin we tava havîne de diqelin u dihelin.
Îcar rojeke em qîz u buk çune ber
newala Qendîle, ava çeme Qendîle
gur u pir sar dikişe. Dema em biçin
dar u bera peşiya we ave digirin u goleke
mezin çedibe.Em hemu jin xwe
davejin nava we gole, heta çend saetan
em di nava we ave de soberî
dikin, yane avjenî dikin.
Suta cîrana me ji xwe re bukek
aniye, çend meh bere daweta we kirin,
ew buk yeka reş e u qurmiçiye, qet
weke buken din nasekine, hema çaven
we li ser her kesî ye, ne edeten me dizane
u ne jî cînartiya me fem nake.
Min got Sute can, te ev buka hane li ku
dere dît! Qet nizane rabun u runiştandina
xwe, ev çend meh in te daweta we
kiriye, gerek mirov hinekî buktiye bike,
ev buka te wek zarokan e. Suta feqîr bi
kelegirî got: Daye ez çi bikim, kure min
dil teda bu. Min jî çu xwest, le tiştek
nabe, ciwan e,we piştî çendekî baş bibe.
Ere baweriya Sute hebu ji bo buka
we demeke kin u direjde bibe jineke
herî baş. Piştî we gotinen din li me nediket
em bibejin.Me di nava we gole
de kef u henek dikir.Me dît denge kilameke
hate guhe me. Kilameke pir dilşewat
u evînî bu, me sere xwe bilind kir,
buka Sute xwe daye li kerekî ye. Cilen
xwe guhertiye wek meran, pariyek pore
xwe daye li ber bevila xwe. Şarek li dora
sere xwe giredaye, hema weke xortekî
delal u çeleng li ser me re sekiniye, awriye
meran dide u kilaman dibeje.
we deme me hemuyan kire hawar u
xwe avete bine ave, me hedîka sere xwe
li bin ave derxist de ka em bizanibin
ew xorte hane kî ye! Em bizdiyan, ev ji
ku derket? Me hemuyan got: Heyran,
qurban, em te nas nakin tu kî yî! Di
riya xwe de biçe, ger meren me, te u
me di vî halî de bibînin we şerekî
mezin derkeve, di riya xwe de biçe.
Em hemu jî bizdiyane, xwe diavejin
paş hev ji bo ku ew xort me bi tazî nebîne.
Gelo em e çawa bikin, cilen me jî
li me dur in, em e çawa di nava ve ave
de derkevin! Em di nava fikaran de
diçun u dihatin. Hema Sute kire qerînî
u kenekî pe girt, got: keçiknooo
metirsin waye ew buka min e dînik e,
xwe kiriye wek meran he he he. Me
hemuyan li çaven hev nerî, gelo ew e
an na! Sute got keçe porkure te mala
me xirab kir, te em bizdandin, ka sere
xwe veke were cem me. Buka we li ser
kere peya bu, cilen xwe derxistin, xwe
tazî kir u kete nava ave, em hemu lal
man, me nezanîbu em je bixeyidin an
jî je re giliyen nebaş bibejin.
We denge xwe bilind kir, got: Ez dizanim
ji ber ku ez ew qasî xweşik
nînim, hemu kes difikire ez nezan im.
Min xwest em di ve roja hane de ji bîr
nekin, lewma min xwe kir weke meran
u em hinekî bikenin. Piştî we, ew roj
heta evara dereng em u buka Sute ketin
nava kef u henekan. Çi bukek zimanxweş,
dilxweş u heja bu. Min got
xwîşka Sute îro min hin peyven nebaş
ji bo buka te gotin, tu u buka te min
bibexşînin, ez xelet fikirîme, waye
buka te hejayî sed mirovan e. Kenekî
kef u serbilindî xwe da li ser leven
Sute.Ew rojqet ji bîra min naçe,
buka Sute weke meran li ser kere
kilam digotin. Piştî we deme me her
tim je re digot “Buka Li Ser Kere…”